Als je al wat langer op een bepaald gebied meeloopt, is het soms moeilijk thema’s die in het verleden al veelvuldig naar voren zijn gekomen goed in te schatten op hun relevantie voor de huidige tijd. Een soort wet van de remmende voorsprong op individueel niveau. Mij overkwam dat bij het thema zelfsturende teams. Toen dit onderwerp recent weer voorbij kwam was mijn eerste reactie dan ook: daar gaan we weer (voor de zoveelste keer). Maar na lezing van bovengenoemd boek ben ik daar toch anders over gaan denken. Wellicht waren eerdere pogingen tot invoering van zelfsturende teams in organisaties te vroeg – een euvel dat zich wel vaker voordoet bij (sociale) innovaties – en zijn de organisaties in de huidige tijd daar meer geschikt voor. Zelfsturing sluit wat dat betreft veel beter aan bij de huidige flexibele organisaties dan bij de vroegere bureaucratische. De illusie om dat door middel van die zelfsturing te veranderen, was achteraf gezien niet erg realistisch. Daarom is het een goede zaak dat nu opnieuw op een onbevooroordeelde wijze gekeken is welke rol zelfsturing in organisaties kan spelen en op welke wijze daarmee het beste kan worden omgegaan.
Het boek is gebaseerd op een door NWO gefinancierd onderzoeksproject naar werknemersinnovatie van de vakgroep HRM van de Universiteit Twente, waar alle auteurs ook werkzaam zijn. Centraal staat een case over de invoering van zelfsturende teams en wel bij Livio, een grote organisatie op het gebied van zorg, wonen en gezondheid in het oosten van het land. Na een grondige verkenning en een eveneens grondige voorbereiding (met uitgebreide trainingen) in de periode 2014-2016 werden in de hele organisatie zelfsturende teams ingevoerd. Zowel vóór als na de invoering is door de onderzoekers in samenwerking met 17 studenten informatie daarover verzameld en zijn meer dan 70 uitgebreide interviews gedaan met voornamelijk teamleden. Over de case wordt in een apart hoofdstuk gerapporteerd, maar daarnaast loopt deze ook als rode draad door het hele boek heen. Dat zorgt voor een goede samenhang en maakt het boek ook zeer toegankelijk en concreet voor niet-wetenschappelijke lezers. Die moeten zich dan wel even over de drempel van het Engels heen zetten, maar als je dat eenmaal hebt gedaan zal dat voor de meesten geen probleem vormen. Volgens de aanbeveling bij het boek vormt het een goede combinatie van scholarship’ enwealth of useful knowledge’ voor `practitioners’. Dit soort aanbevelingen komt natuurlijk veel vaker voor bij (management)boeken, maar in dit geval is de typering zeker terecht.
Verder lezen? Download hier de pdf.
Bibliografische gegevens
Titel: Organisational Roadmap towards Teal Organisations
Auteur(s): Tanya Bondarouk, Anna Bos-Nehles, Maarten Renkema, Jeroen Meijerink en Jan de Leede
Uitgeverij: Emerald Publishing, Advanced Series of Management, Volume 19.
The post Organisational Roadmap towards Teal Organisations appeared first on Tijdschrift voor HRM.